LA PLAINE TONIQUE

Als een trein raast de eerste week in Montrevel-en-Bresse voorbij. De terugkeer op La Plaine Tonique is het feest der herkenning. De camping heeft dan misschien een kleine metamorfose ondergaan, maar op hoofdpunten is er weinig veranderd. Er werken dit jaar weer wat nieuwe mensen, maar de bekende gezichten slaan de toon. Anthony is nog net zo gek en gestoord als anders, Seb en Sandra verzinnen nog altijd de meest bizarre danspasjes, Samuel vertelt nog dezelfde bizarre verhalen over wonderlijke avonturen met zijn vrienden, Marion heeft niets van haar aantrekkingskracht verloren, de stressende Paulette schreeuwt nog altijd door de telefoon als ze iets door wil geven, de directeur spendeert nog steeds de meeste tijd aan het bekijken van porno op zijn computer en Nadine (mijn baas) blijft verzot op de Ricard en andere alcoholische versnaperingen; dus dat betekent dat we onder ons werk soms aardig aangeschoten zijn.

Ik prijs me bijzonder gelukkig met mijn baan (sportanimator) hier. Hoewel we deze week onderbedeeld waren qua zonuren, is mijn vakantiegevoel bijna optimaal. Een tafeltennis wedstrijdje hier, dan een volley-, basket-, sand-, hand, korf of voetbalwedstrijdje daar en tussendoor een bezoek aan een historische boerderij of een tochtje op de catamaran, kano of waterfiets. Marie (mijn zusje) houdt ondertussen de kinderen op de camping bezig met knutsel- en spelactiviteiten. 's Avonds oefenen we de danspasjes en de sketches voor de spektakels die we in het Theater (voor ruim duizend mensen) opvoeren. Afgelopen zaterdag stroomden de vakantiegangers massaal binnen, in het hoogseizoen zitten hier ruim 2.500 mensen. De sportactiviteiten worden dan ook steeds beter bevolkt.

Natuurlijk beschouwen we deze 2 maanden op La Plaine Tonique als vakantie. Dat betekent relaxen, feesten en drinken. Door de weeks vooral op de camping, in de weekenden in de discotheken en bars in de omgeving. La Clé du Chants (één van de grootste discotheken in Frankrijk) staat altijd garant voor een vermakelijke avond. Een beetje karaoke zingen, slowdancen, techno, country, dance; noem maar op; voor iedereen wat wils qua muziek. Mensen die niet van dansen houden, kijken geboeid naar de opwindende optredens van de sexy halfnaakte danseressen in de kooien. Er lopen veel extraverte mensen rond; nou moet het mij weer precies overkomen dat ik een leuk spontaan gesprek aanga met een aantrekkelijke Française, die ik een halfuur later zie zoenen met haar.....vriendin.

In de vrije uurtjes buurt ik gezellig rond bij het personeel en lees ik de krant en de boeken die ik heb meegenomen. De Davinci Code heb ik ondertussen uitgelezen en voor de detectiveliefhebbers die het nog niet hebben gelezen: absoluut een aanrader!

Groetjes en liefs,

Nathanaël